دوره 10، شماره 1 - ( 1404 )                   دوره 10 شماره 1 صفحات 40-35 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Khandzad B, Sanaye Naderi M, Mohammadin H, Nateghi M R. The Report of a Case of Multiple Myomas at Sarem Women’s Hospital in Tehran. SJMR 2025; 10 (1) : 6
URL: http://saremjrm.com/article-1-359-fa.html
خندزاد بهاره، صنایع نادری مریم، محمدیان حدیث، ناطقی محمدرضا. گزارش یک مورد میوم متعدد (Multiple Myomas) در بیمارستان فوق تخصصی صارم تهران. مجله تحقيقات پزشكي صارم. 1404; 10 (1) :35-40

URL: http://saremjrm.com/article-1-359-fa.html


1- مرکز تحقیقات زنان زایمان و ناباروری صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات زنان زایمان و ناباروری صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران و مرکز تحقیقات سلولی-مولکولی و سلول‌های بنیادی صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات زنان زایمان و ناباروری صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران & مرکز تحقیقات سلولی-مولکولی و سلول‌های بنیادی صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم تهران، ایران
چکیده:   (9 مشاهده)
مقدمه: فیبروم‌های رحمی (لیومیوم‌ها) شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم دستگاه تناسلی زنان هستند که در حدود ۲۰ درصد از زنان در سنین باروری دیده می‌شوند. این توده‌ها می‌توانند منفرد یا متعدد بوده و بسته به اندازه و محل قرارگیری، بدون علامت یا همراه با علایم بالینی نظیر خونریزی غیرطبیعی رحمی، درد لگنی، نازایی و فشار به احشاء مجاور ظاهر شوند. انتخاب روش درمانی، به‌ویژه در بیماران علامت‌دار یا دارای تمایل به حفظ توانایی باروری، نیازمند بررسی دقیق ویژگی‌های تومورها و شرایط بالینی بیمار است.
معرفی مورد: بیمار خانم ۴۲ ساله‌ای با سابقه دو زایمان از طریق سزارین و علایم خونریزی غیرطبیعی رحمی شامل قاعدگی‌های سنگین و طولانی‌مدت (۱۰ روزه) و وجود لخته، به بیمارستان فوق تخصصی صارم مراجعه نمود. در بررسی‌های تصویربرداری و سونوگرافی، چندین میوم در موقعیت‌های مختلف رحم از جمله یک میوم ساب‌موکوزال با گسترش به داخل حفره آندومتر، میوم‌های اینترامورال در قدام و خلف رحم، و ساختارهای هایپواکو با احتمال منشأ اینتراکاویتاری شناسایی گردید. همچنین، ضایعات فضاگیر نظیر پولیپ‌های آندومتر نیز مشاهده شد. پس از بررسی‌های تکمیلی، بیمار با تشخیص نهایی میوم‌های اینتراکاویتاری تحت اعمال جراحی هیستروسکوپی، میومکتومی و پولیپکتومی قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: درمان موفق این بیمار با استفاده از روش‌های کم‌تهاجمی هیستروسکوپی، نشان‌دهنده اهمیت تشخیص دقیق نوع، محل و اندازه میوم‌ها در انتخاب رویکرد درمانی مناسب، به‌ویژه در زنانی با تمایل به حفظ رحم و قابلیت باروری است. استفاده از تصویربرداری پیشرفته مانند Saline Infusion Sonohysterography (SIS) در کنار بررسی جامع بالینی، نقش کلیدی در برنامه‌ریزی درمانی ایفا می‌کند.
شماره‌ی مقاله: 6
متن کامل [PDF 601 kb]   (2 دریافت)    
نوع مقاله: گزارش مورد | موضوع مقاله: بيماری‌های زنان
دریافت: 1404/2/19 | پذیرش: 1404/3/25 | انتشار: 1404/4/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به {مجله تحقيقات پزشكي صارم} می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | {Sarem Journal of Medicine Research}

Designed & Developed by : Yektaweb