اهداف: ارزیابی عوامل موثر بر ناباروری مردان بهمنظور تشخیص و درمان علل قابل تصحیح ناباروری امری ضروری است. هدف مطالعه حاضر بررسی عوامل موثر بر ناباروری و تعیین نوع اختلال اسپرمی در مردان نابارور ایرانی بود.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی و جامعهنگر روی ۷۶۴ مرد نابارور ایرانی مراجعهکننده به کلینیک ناباروری بیمارستان صارم شهر تهران از فروردین ۱۳۸۵ تا اسفند ۱۳۹۰ انجام شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران، سابقه بیماری، جراحی و آنالیز مایع سمینال با مراجعه به پروندههای کامپیوتری گردآوری شد. جمعآوری نمونهها طبق پروتکل استاندارد سازمان جهانی بهداشت انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون مجذور کای در نرمافزار SPSS ۱۶ انجام شد.
یافتهها: تعداد ۴۷۰ (۶۱/۵%) بیمار ناباروری مردانه بدون عوامل ناباروری و ۲۹۴ (۳۸/۵%) بیمار مبتلا به ناباروری مردانه همراه با سایر عوامل ناباروری بودند. تعداد ۵۹۳ (۷۷/۶%) نفر ناباروری اولیه و تعداد ۱۷۱ نفر (۲۲/۴%) ناباروری ثانویه داشتند. بیشترین فراوانی اختلالات مربوط به استنوتراتواسپرمیا و استنواسپرمیا بود که بهترتیب در ۲۳۶ (۳۰/۹%)، و ۲۲۵ (۲۹/۵%) بیمار مشاهده شد. از نظر شغلی کارمندان و افراد دارای شغل آزاد دارای بیشترین فراوانی بودند. رابطه معنیداری بین وضعیت شغلی و میزان ناباروری مردانه وجود نداشت. بیشترین بیماران مراجعهکننده از تهران و استانهای مرکزی ایران بودند.
نتیجهگیری: ویژگیهای فردی، عوامل شغلی، سابقه بیماری واریکوسل و نوع جراحیها با میزان ناباروری رابطه ندارد. شیوع اختلالات استنوتراتواسپرمیا و استنواسپرمیا در میان مردان نابارور ایرانی بیشتر از سایر اختلالات است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |