مقدمه: یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در بدن یک خانم باردار رخ می‌دهد ترشح شیر بعد از زایمان است. در صورتی که نوزاد از این شیر تغذیه نکند یا به هر نحو دیگری این شیر از داخل پستان‌ها تخلیه نشود، سبب بروز مشکلاتی برای مادر می‌شود. مداخلات دارویی و غیردارویی متعددی برای سرکوب شیردهی بعد از تولد نوزاد وجود دارد. این مطالعه مروری با هدف بررسی مقالات و متون مرتبط در این زمینه برای پیشنهاد یک پروتکل واحد در این گونه موارد انجام شد. با مراجعه به سایت‌های معتبر و علمی sciencedirect، Cochrane، Elsevier و Pubmed کلیدواژه‌های suppression of lactation، Treatments for suppression of lactation، Drugs in breastfeeding، Lactation after Perinatal، Neonatal, or Infant Loss و غیره مورد جست‌وجو قرار گرفت و حدود ۲۶ مقاله مربوطه دریافت و بررسی شد.
نتیجه‌گیری: در حال حاضر روش‌های پیشنهادشده برای قطع شیردهی در مادرانی که اندیکاسیون‌های لازم را برای انجام این‌کار دارند، پاسخگوی تمام زنان درگیر در این شرایط نبوده و شناسایی و به‌کاربردن روش‌های مختلف سرکوب شیردهی در مورد مادرانی که به دلایل گوناگون منع مصرف شیر دارند، می‌تواند در مدیریت هر چه بهتر سرکوب شیردهی کمک شایانی داشته باشد. براساس نتایج مطالعات مرور سیستماتیک مربوطه به‌نظر می رسد که در شرایطی که مادر، میزان ترشح شیر کمی دارد، بهتر است به‌علت عوارض کمتری که دارد از روش‌های غیردارویی برای سرکوب شیردهی استفاده نمود، اما موثرترین درمان‌ها به ترتیب استفاده از بروموکریپتین و کابرگولین‌ها بوده، ولی هنوز هم رایج‌ترین درمان سرکوب شیردهی از طریق استرادیول است.