اهداف: روشهای مختلفی برای سرکلاژ در زنان دارای مشکل نارسایی سرویکس ارایه شدهاند. این روشها با پیامدهای بالینی مختلفی همراه هستند. سرکلاژ بهروش مکدونالد بیش از سایر روشها مورد پذیرش است. هدف این مطالعه مقایسه پیامدهای بالینی سرکلاژ درمانی بهروش مکدونالد کلاسیک در مقایسه با مکدونالد اصلاحشده بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران بود.
مواد و روشها: تحقیق حاضر یک مطالعه تحلیلی از نوع مطالعات کوهورت گذشتهنگر بود که در آن ۱۰۵ بیمار بارداری که با نارسایی سرویکس طی یکسال در بیمارستان فوق تخصصی صارم تحت عمل سرکلاژ درمانی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. بیماران در دو گروه بهروش مکدونالد اصلاحشده (۶۹ نفر) و روش مکدونالد کلاسیک (۳۶ نفر) سرکلاژ شدند. اطلاعات مورد نیاز از پروندههای بیماران و همچنین تماس تلفنی با آنها گردآوری شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS ۲۲ و GraphPad Prism ۶ و بهکارگیری آزمونهای T استیودنت، دقیق فیشر و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: سرکلاژ اصلاحشده در سن حاملگی بالاتری نسبت به سرکلاژ معمولی انجام شده بود (۰/۰۰۰۱=p). وقوع زایمان پرهترم در گروه سرکلاژ کلاسیک بیشتر بود، اما از لحاظ آماری این اختلاف معنیدار نبود (۰/۰۶۰۱=p). افزایش طول سرویکس در سرکلاژ با روش اصلاحشده مکدونالد در مقایسه با روش کلاسیک بیشتر بود (۰/۰۲۵۷=p) و تفاضل طول سرویکس قبل از سرکلاژ درمقایسه با بعد از آن نیز در گروه مکدونالد اصلاحشده بزرگتر بود (۰/۰۰۰۱=p).
نتیجهگیری: روش مکدونالد اصلاحشده بهدلیل امکان ایجاد طول سرویکس بلندتر درمقایسه با روش مکدونالد کلاسیک، گزینه درمانی مناسبتری است، ولی ازنظر نتایج زایمان زودرس تفاوتی بین این دو روش ندارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |