دوره 6، شماره 3 - ( 1400 )
دوره 6 شماره 3 صفحات 162-155 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karimiyan P, Akbari H, Omidi A. Investigating the effect of emotion-oriented couple therapy on marital intimacy and conflicts between couples. SJMR 2021; 6 (3) : 4
URL: http://saremjrm.com/article-1-222-fa.html
URL: http://saremjrm.com/article-1-222-fa.html
کریمیان پریسا، اکبری حسین، امیدی عبداله. بررسی تاثیر زوج درمانی هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی و تعارضات زوجین. مجله تحقيقات پزشكي صارم. 1400; 6 (3) :155-162
پریسا کریمیان1 
، حسین اکبری* 2، عبداله امیدی3
، حسین اکبری* 2، عبداله امیدی3
1- کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، خمینی شهر، ایران
2- دانشیار آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران ، akbari_h@kaums.ac.ir
3- دانشیار روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، مرکز تحقیقات تروما، کاشان، ایران.
2- دانشیار آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران ، akbari_h@kaums.ac.ir
3- دانشیار روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، مرکز تحقیقات تروما، کاشان، ایران.
چکیده: (1342 مشاهده)
سابقه و هدف: مهارت‌های حل تعارض یکی از شاخص‌های کلیدی در روابط موفق هستند و افرادی که دارای مهارت‌های سازنده حل تعارض هستند، مدت رابطه خود را افزایش می‌دهند. ارتباط زیادی بین رضایت از رابطه زناشویی و ثبات آن وجود دارد؛ در حالی که سبک حل تعارض غیر سازنده به تدریج باعث سرخوردگی و فرسودگی زوجین و افزایش احتمال طلاق میشود. در سال‌های اخیر رویکردهای متعددی برای حل تعارضات زناشویی توسط روانشناسان معرفی شده‌اند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی و حل تعارضات بین زوجین انجام گرفت.
مواد روش‌ها: پژوهش حاضر با روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون بدون گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زوج‌های جوانی بودند که برای حل اختلافات زناشویی خود، مراجعه کرده بودند. حجم نمونه مطالعه 30 زوج بودند که جلسات درمانی را به طور کامل طی نمودند. شرکت کنندگان قبل از ورود به مطالعه، رضایت نامه کتبی را مطالعه و امضا کردند. زوج‌ها پس از ورود به مطالعه در چهار گروه 14 نفری به صورت تصادفی بلوکی توزیع شدند. پس از ورود به مطالعه زوج‌ها پرسشنامه‌های مشخصات فردی، صمیمیت واکر و تامسون و تعارضات زناشویی را تکمیل نمودند. در گروه آزمایش 10 جلسه 120 دقیقه‌ای با توالی هر هفته یک جلسه برگزار شد و در پایان مجدداً پرسشنامه‌های صمیمیت و تعارض زناشویی تکمیل گردید. اثرات درمانی قبل و پس از مداخله با استفاده آزمون T وابسته و یا آزمون ناپارامتری ویلکاکسون مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه، تعداد 30 زوج بررسی شدند که 10 نفر (33.3 درصد) دارای مدرک تحصیلی لیسانس بوده و میانگین سنی آن‌ها 32.4 سال بود. میانگین نمره تعارض زناشویی قبل و پس از مداخله به ترتیب 158 و 77 بود. همچنین از نظر نمره صمیمیت، میانگین نمره قبل از مداخله 37.9 بود که پس از مداخله به 93.3 رسید. از لحاظ آماری کاهش میانگین نمرات در تمامی خرده مقیاس‌های تعارضات زناشویی و افزایش نمره صمیمیت معنی دار بود (0.001P<). اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار در هر دو جنس، مورد بررسی و تمام گروه‌های سنی زوج‌ها از نظر آماری معنی‌دار دیده شد (0.001>P).
نتیجه‌گیری: جلسات درمانی هیجان مدار با بازسازی تجربه هیجانی و افزایش دلبستگی ایمن هر یک از زوجین، زمینه مناسبی برای پذیرش تجربیات هیجانی و نیازهای دلبسته مدار طرف مقابل فراهم میشود که این رویکرد باعث بهبود روابط زناشویی از طریق یک ارتباط سالم شده و صمیمیت زناشویی را افزایش داده و از طریق حل تعارضات زناشویی میتواند کاهش فرسودگی و خستگی عاطفی و جسمی زوجین را ایجاد نماید.
مواد روش‌ها: پژوهش حاضر با روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون بدون گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زوج‌های جوانی بودند که برای حل اختلافات زناشویی خود، مراجعه کرده بودند. حجم نمونه مطالعه 30 زوج بودند که جلسات درمانی را به طور کامل طی نمودند. شرکت کنندگان قبل از ورود به مطالعه، رضایت نامه کتبی را مطالعه و امضا کردند. زوج‌ها پس از ورود به مطالعه در چهار گروه 14 نفری به صورت تصادفی بلوکی توزیع شدند. پس از ورود به مطالعه زوج‌ها پرسشنامه‌های مشخصات فردی، صمیمیت واکر و تامسون و تعارضات زناشویی را تکمیل نمودند. در گروه آزمایش 10 جلسه 120 دقیقه‌ای با توالی هر هفته یک جلسه برگزار شد و در پایان مجدداً پرسشنامه‌های صمیمیت و تعارض زناشویی تکمیل گردید. اثرات درمانی قبل و پس از مداخله با استفاده آزمون T وابسته و یا آزمون ناپارامتری ویلکاکسون مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه، تعداد 30 زوج بررسی شدند که 10 نفر (33.3 درصد) دارای مدرک تحصیلی لیسانس بوده و میانگین سنی آن‌ها 32.4 سال بود. میانگین نمره تعارض زناشویی قبل و پس از مداخله به ترتیب 158 و 77 بود. همچنین از نظر نمره صمیمیت، میانگین نمره قبل از مداخله 37.9 بود که پس از مداخله به 93.3 رسید. از لحاظ آماری کاهش میانگین نمرات در تمامی خرده مقیاس‌های تعارضات زناشویی و افزایش نمره صمیمیت معنی دار بود (0.001P<). اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار در هر دو جنس، مورد بررسی و تمام گروه‌های سنی زوج‌ها از نظر آماری معنی‌دار دیده شد (0.001>P).
نتیجه‌گیری: جلسات درمانی هیجان مدار با بازسازی تجربه هیجانی و افزایش دلبستگی ایمن هر یک از زوجین، زمینه مناسبی برای پذیرش تجربیات هیجانی و نیازهای دلبسته مدار طرف مقابل فراهم میشود که این رویکرد باعث بهبود روابط زناشویی از طریق یک ارتباط سالم شده و صمیمیت زناشویی را افزایش داده و از طریق حل تعارضات زناشویی میتواند کاهش فرسودگی و خستگی عاطفی و جسمی زوجین را ایجاد نماید.
شماره‌ی مقاله: 4
واژه‌های کلیدی: تعارضات زناشویی، صمیمیت، زوج درمانی هیجان مدار
نوع مقاله: پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
بيماری‌های زنان
دریافت: 1400/6/10 | پذیرش: 1400/6/22 | انتشار: 1401/5/15
دریافت: 1400/6/10 | پذیرش: 1400/6/22 | انتشار: 1401/5/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
