اهداف: سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) یکی از حالت‌های بالینی همراه با عدم تخمک‌گذاری مزمن و نازایی است که برای درمان آن از روش‌های غیرجراحی از جمله داروهای محرک تخمک‌گذاری یا روش‌های جراحی استفاده می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدان در بیماران نازای مبتلابه PCOS مقاوم به درمان طبی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی طی یک دوره پنج‌ساله، ۱۸۳ زن که به‌علت نازایی به بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران مراجعه کرده بودند و تشخیص PCOS مقاوم به درمان طبی داشتند، بررسی شدند. نمونه‌گیری به‌صورت سرشماری متوالی انجام شد. برای تمام بیماران لاپاراسکوپی و الکتروکوتری تخمدان انجام شد و همه آنها تحت پروتکل‌های تحریک تخمک‌گذاری قرار گرفتند. پاسخ تخمدانی به‌همراه متغیرهای سن، مدت نازایی، وضعیت قاعدگی، میزان LH و FSH، هیرسوتیسم و فاصله زمانی بین لاپاراسکوپی و تخمک‌گذاری ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌‌‌‌های مجذور کای و T مستقل در نرم‌افزار SPSS انجام شد.
یافته‌ها: تخمک‌گذاری در ۸۱/۴% بیماران رخ داد، اما تنها در ۲۶% بیماران، حاملگی با موفقیت خاتمه یافت. ارتباط معنی‌داری بین تخمک‌گذاری با میزان FSH، LH و LH/FSH به‌دست نیامد (۰/۰۵p>). ارتباط بین پاسخ‌دهی تخمدانی و پروتکل درمانی بعد از عمل جراحی معنی‌دار بود (۰/۰۰۰۱p=) که نشان‌دهنده پاسخ درمانی برجسته هر تحریک تخمک‌گذاری با کلومید بود.
نتیجه‌گیری: در بیماران نازای مبتلابه PCOS مقاوم به درمان‌‌‌‌های طبی، الکتروکوتریزاسیون تخمدان‌‌ها روش درمانی مناسبی به‌شمار می‌آید.