اهداف: سلول‌های بنیادی مایع آمنیوتیک در مقایسه با سلول‌های بنیادی جنینی به‌منظور استفاده در تحقیقات و درمان محدودیت اخلاقی کمتری دارند. این سلول‌ها قدرت خودنوسازی زیادی داشته و می‌توانند به سلول‌های تخصصی از هر سه لایه جنینی تمایز یابند و حداقل احتمال خطر برای ایجاد سرطان را داشته و ایمونوژنیستی پایینی دارند. به همین دلایل، این سلول‌ها به‌عنوان منبع سلولی برای کاربرد درمانی در آینده بسیار مورد توجه هستند. هدف از این مطالعه جداسازی سلول‌های بنیادی از مایع آمنیوتیک و تمایز آنها به سلول‌های استئوبلاستی بود.
مواد و روش‌ها: حدود ۱۰میلی‌لیتر مایع آمنیوتیک از اهداکننده سالم در بیمارستان صارم تهیه شد. بعد از انجام سانتریفیوژ، سلول‌ها در محیط DMEM  که حاوی FBS ۲۰% بود کشت داده شدند. بعد از دو هفته کلون‌های سلولی تشخیص و پس از پاساژ به سلول‌های استخوانی تمایز داده شدند. از روش‌های رنگ‌آمیزی الیزارین‌رِد و همچنین RT-PCR برای مارکر الکالین‌فسفاتاز و استئوکلسین به‌منظور تایید تمایز سلولی استفاده شد.
یافته‌ها: سلول‌های بنیادی از مایع آمنیوتیک جدا شد که از نظر فنوتیپی این سلول‌ها مورفولوژی دوکی‌شکل با هسته بزرگ را نشان دادند. پس از القای تمایز، بیان مارکر سلول‌های استخوانی را که نشان‌دهنده تمایزپذیری آنها بود، نشان دادند. بیان این مارکرها به وسیله تکنیک ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR تایید شد.
نتیجه‌گیری: سلول‌های بنیادی مایع آمنیوتیک با به‌کارگیری محیط تمایزی استئوبلاستی، توانایی تمایز به سلول‌های استئوبلاستی را دارند.