مقدمه: دیابت می‌تواند بر اسپرماتوژنز تأثیرات نامطلوبی داشته باشد. گیاه پیاز (Allium Cepa) حاوی آنتی اکسیدان‌های فراوانی است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر عصاره هیدروالکلی دانه پیاز بر تغییرات هیستوپاتولوژیک لوب شکمی پروستات در موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می‌باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، در حیوانات با استفاده از استرپتوزوتوسین (STZ؛ 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دیابت ایجاد شد. پنجاه سر موش صحرایی به طور مساوی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه 1 (به عنوان گروه کنترل) شامل رت‌های سالم بودند که آب و غذای معمولی را به مدت 4 هفته دریافت می­کردند. گروه 2، کنترل دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین، گروه 3 و 4 موش صحرایی دیابتی بودند که 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره دانه پیاز را به مدت 4 هفته با گاواژ دریافت کردند و گروه 5، حیوانات دیابتی که استرپتوزوتوسین به همراه انسولین را در دوز 3 واحد بر 100 گرم وزن بدن، دریافت کردند. در پایان این مطالعه، موش‌ها بیهوش شدند و لوب شکمی پروستات برداشته شد و برای مطالعات بافت‌شناسی پردازش گردید. سپس، تغییرات قند خون و آسیب‌شناسی بافتی مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: تجویز دوزهای 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره دانه پیاز توانست ارتفاع اپیتلیوم مجرای لوب شکمی پروستات را در موش‌های صحرایی دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین، از 1.00±2.37 تا 1.19±6.10 میکرومتر بازیابی کند. همچنین، مصرف این عصاره با دوز 200 میلی گرم در کیلوگرم در موش های صحرایی دیابتی دارای اثرات هیپوگلیسمی بود.
نتیجه‌گیری: مصرف عصاره دانه پیاز می‌تواند اثرات زیانبار هیستوپاتولوژی دیابت را در لوب شکمی پروستات در موش‌های دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین کاهش دهد.