Mendeley  

Zotero  

Saremi A, Mahmodi Nia M, Zand Azad L, Nateghi M R, Sanaye Naderi M. Comparing the mannitol and albumin in management of the severe ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS), a randomized clinical trial, with cost-effectiveness analysis. SJMR 2020; 5 (2) :86-94
URL: http://saremjrm.com/article-1-195-fa.html

زمینه و اهداف: سندرم تحریک بیش از حد تخمدان ^[1] یک عارضه بالقوه تهدید کننده زندگی، شامل تجمع مایع در ریه ^[2] ، نارسایی حاد کلیه و ترومبوآمبولی^[3]، متعاقب تحریک کنترل شده تخمدان، در طی روش‌های کمک باروری ^[4] است. تعدادی از مطالعات بالینی در مورد استفاده از افزایش دهنده‌های پلاسما ^[5] مانند آلبومین، نشاسته هیدروکسی اتیل ^[6] ، مانیتول، پلی‌ژلین ^[7] و دکستران به عنوان یک مداخله احتمالی برای پیشگیری از سندرم تحریک بیش از حد تخمدان نام برده‌اند. هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی و مقرون به صرفه بودن مانیتول به جای آلبومین، در مدیریت نوع شدید سندرم بیش تحریکی تخمدان می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی ^[8] ، تعداد 47 بیمار مبتلا به نوع شدید سندرم بیش تحریکی تخمدان به صورت تصادفی در دو گروه درمانی مجزا تقسیم ^[9] شدند. تعداد 26 نفر از آنها تحت درمان با آلبومین (100 گرم روزانه، تزریق وریدی) و تعداد 21 نفر با دریافت مانیتول (100 گرم انفوزیون وریدی طی 4 ساعت، دوبار در روز) قرار گرفتند. بیماران طی مدت درمان، تحت مراقبت قرار داشتند و میزان اثربخشی (شامل علایم حیاتی، اندازه دور شکم، وزن، میزان دریافت و دفع مایعات و پارامترهای بیوشیمایی خون)، عوارض جانبی و در نهایت هزینه‌های درمان، در دو گروه مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل آماری واقع گردید.
یافته ها: اثربخشی درمان‌ها، با بررسی نتایج میزان دریافت مایعات و دفع روزانه ادرار، آنالیزهای بیوشیمی سرم، وزن و اندازه دور شکم در هر دو گروه ارزیابی شد. از نظر سن بیمار و علائم و نشانه‌های بالینی و آزمایشگاهی از قبیل هماتوکریت، کراتینین، سدیم، الیگوری ^[10]، وزن و اندازه شکم بین دو گروه، تفاوت معنی داری وجود نداشت. از لحاظ بالینی، بهبود قابل توجه در بیمارانی که از مانیتول استفاده کردند، مشاهده شد و در هیچ یک از بیماران عوارض جانبی مانند سندرم دیسترس تنفسی، نارسایی کلیه یا ترومبوآمبولی گزارش نگردید. در گروه آلبومین، 26.9 درصد بیماران به سندرم دیسترس تنفسی حاد ^[11] مبتلا شدند. نتیجه دیگر این مطالعه، تفاوت اقتصادی قابل توجه بین دو نوع مدیریت نوع شدید سندرم بیش تحریکی تخمدان بود. درمان با مانیتول در مقایسه با درمان با آلبومین به وضوح مقرون به صرفه‌تر بود.
نتیجه‌گیری: استفاده از مانیتول با توجه به اثر محافظتی در برابر بروز سندرم دیسترس تنفسی حاد، قابل مقایسه و برتر از  آلبومین، برای درمان سندرم بیش تحریکی تخمدان شدید است. بر اساس این مطالعه، مقرون به صرفه بودن، مانیتول را به یک داروی ایده‌آل برای درمان سندرم بیش تحریکی تخمدان تبدیل می‌کند. این مطالعه نشان می‌دهد که مانیتول می‌تواند خط اول درمان برای مدیریت سندرم بیش تحریکی تخمدان باشد، بنابراین افزودن مانیتول به عنوان یک درمان برای سندرم بیش تحریکی تخمدان، در فارماکوپه دارویی ^[12] پیشنهاد می‌شود.

 

---