دوره 4، شماره 1 - ( 1398 )
دوره 4 شماره 1 صفحات 64-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
احد زارع* 
1، ابوطالب صارمی2 ، پیروز صالحیان2 ، نرگس رومنده3 ، مریم نادری2 ، پیمان لشگری2 ، جواد آراسته4 ، ّپرویز کوخایی5
1، ابوطالب صارمی2 ، پیروز صالحیان2 ، نرگس رومنده3 ، مریم نادری2 ، پیمان لشگری2 ، جواد آراسته4 ، ّپرویز کوخایی5
1- مرکز تحقیقات سلولی صارم، بیمارستان صارم، تهران، ایران ، ahadzr@gmail.com
2- مرکز تحقیقات سلولی صارم، بیمارستان صارم، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات سرطان و بخش ایمنی‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران
4- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
5- مرکز تحقیقات سرطان و بخش ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران
2- مرکز تحقیقات سلولی صارم، بیمارستان صارم، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات سرطان و بخش ایمنی‌شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران
4- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
5- مرکز تحقیقات سرطان و بخش ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران
چکیده: (3897 مشاهده)
اهداف: تغییرات سلول‌های Th۱۷ طی بارداری نقش مهمی در حفظ جنین دارد و سطح بالای این سلول‌ها در بیماران سقط مکرر خودبه‌خودی مشاهده شده است. درمان لنفوسیتی این بیماران با لنفوسیت‌های همسر آنها به‌عنوان یکی از روش‌های درمانی موثر این عارضه مطرح شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر درمان لنفوسیتی بر سطح سایتوکاین‌های پیش‌التهابی سلول‌های Th۱۷ در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه‌خودی انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی، ۳۰بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان صارم با سابقه حداقل سه‌بار سقط مکرر خودبه‌خودی در سال ۱۳۹۲ بررسی شدند. سطح اینترلوکین۱۷ و اینترلوکین۲۱ در سرم و مایع رویی محیط کشت سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی، به روش الایزا قبل و بعد از درمان لنفوسیتی سنجیده شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون ویلکاکسون و توسط نرم‌افزار SPSS ۲۲ انجام شد.
یافته‌ها: میزان اینترلوکین۱۷ و اینترلوکین۲۱ در سرم بیماران، بعد از درمان لنفوسیتی به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (۰/۰۵p<). میزان اینترلوکین۲۱ در مایع رویی سوپ کشت سلولی سلول‌های تک‌هسته‌ای بعد از درمان کاهش معنی‌داری را نشان داد (۰/۰۴p<)، در حالی که این تغییر در مورد اینترلوکین۱۷ معنی‌دار نبود (۰/۱۳=p).
نتیجه‌گیری: درمان لنفوسیتی سطح سایتوکاین‌های پیش‌التهابی سلول‌های Th۱۷ را در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه‌خودی کاهش می‌دهد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی، ۳۰بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان صارم با سابقه حداقل سه‌بار سقط مکرر خودبه‌خودی در سال ۱۳۹۲ بررسی شدند. سطح اینترلوکین۱۷ و اینترلوکین۲۱ در سرم و مایع رویی محیط کشت سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی، به روش الایزا قبل و بعد از درمان لنفوسیتی سنجیده شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون ویلکاکسون و توسط نرم‌افزار SPSS ۲۲ انجام شد.
یافته‌ها: میزان اینترلوکین۱۷ و اینترلوکین۲۱ در سرم بیماران، بعد از درمان لنفوسیتی به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (۰/۰۵p<). میزان اینترلوکین۲۱ در مایع رویی سوپ کشت سلولی سلول‌های تک‌هسته‌ای بعد از درمان کاهش معنی‌داری را نشان داد (۰/۰۴p<)، در حالی که این تغییر در مورد اینترلوکین۱۷ معنی‌دار نبود (۰/۱۳=p).
نتیجه‌گیری: درمان لنفوسیتی سطح سایتوکاین‌های پیش‌التهابی سلول‌های Th۱۷ را در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه‌خودی کاهش می‌دهد.
نوع مقاله: پژوهشی کوتاه |
موضوع مقاله:
تولیدمثل
دریافت: 1397/3/17 | پذیرش: 1397/12/25 | انتشار: 1398/3/25
دریافت: 1397/3/17 | پذیرش: 1397/12/25 | انتشار: 1398/3/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |