چکیده
اهداف: آلزایمر یکی از شایع‌ترین بیماری‌های تحلیل‌برنده سلول‌های مغزی است که با آسیب‌های شناختی همراه بوده و بیشترین فراوانی وقوع آن در سنین سالمندی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر برنامه ورزشی هوازی با دوچرخه ثابت بر توانایی‌های شناختی بیماران مبتلا به دمانس آلزایمر بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است که در بین ۱۴ بیمار مبتلا به آلزایمر با میانگین سنی ۶۷ سال عضو انجمن آلزایمر ایران در سال ۱۳۹۴ انجام شد که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۷ نفر) و کنترل (۷ نفر) قرار گرفتند. تمامی بیماران در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون با آزمون‌های MMSE و MoCA ارزیابی شدند. سپس برای گروه آزمایش برنامه ورزشی به مدت ۳ ماه، با استفاده از یک دوچرخه ثابت در سه نوبت به‌صورت دو روز در هفته و هر روز ۴۵ دقیقه با شدت و آستانه تحمل بیماران انجام شد. تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS ۲۲ و با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک‌متغیره صورت گرفت.
یافته‌ها: با کنترل اثر پیش‌آزمون، بین میانگین نمرات پس‌آزمون توانایی‌های شناختی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود داشت و میانگین نمرات در گروه آزمایش بالاتر از گروه کنترل بود (۱۰/۱۸۶=F_{۱, ۱۱}؛ ۰/۰۱p<). همچنین اندازه اثر محاسبه‌‌شده برابر با ۰/۸۴۱، نشانگر تاثیر بسیار زیاد برنامه ورزش هوازی بر توانایی‌های شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر بود.
نتیجه‌گیری: شرکت در برنامه تمرینات ورزشی هوازی بر بهبود توانایی‌های شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر موثر است.