اهداف: زنان نابارور مبتلا به بیماری اندومتریوز برای بارداری پس از درمان، معمولاً به روش‌های کمک‌باروری مانند IVF نیاز دارند. هدف از این مطالعه بررسی میزان باروری به روش تزریق درون‌سیتوپلاسمی اسپرم در زنان پس از درمان بیماری اندومتریوز در مقایسه با زنان سالم بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی گذشته‌نگر، ۱۵۰ نفر از زنان با بیماری اندومتریوز که با پروتکل درمانی بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران درمان شده بودند (گروه مداخله)، از نظر میزان باروری با روش تزریق درون‌سیتوپلاسمی اسپرم با ۱۵۰ زن سالم (کاندید تزریق درون‌سیتوپلاسمی اسپرم به‌علت فاکتور مردانه آزواسپرمی انسدادی) به‌عنوان گروه کنترل مقایسه شدند. داده‌ها از طریق ضریب همبستگی رتبه‌ای اسپیرمن، آزمون‌ من‌ویتنی، آزمون دقیق فیشر و مجذور کای در نرم‌افزار SPSS ۲۲ تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: تعداد تخمک‌های بالغ به‌دست‌آمده از گروه مداخله به‌طور معنی‌داری از گروه کنترل کمتر بود (۰/۰۳۶=p)؛ با این وجود، میزان موفقیت در بارداری آن‌ها تفاوت معنی‌داری با گروه کنترل نشان نداد (۰/۳۹۷=p). تعداد کل تخمک‌ها و تخمک‌های بالغ به‌دست‌آمده از زنان در گروه مداخله، همبستگی معکوس و معنی‌داری با درجه بیماری داشت (به ترتیب ۰/۰۴=p و ۰/۰۱۶=p).
نتیجه‌گیری: میزان باروری به روش تزریق درون‌سیتوپلاسمی اسپرم در زنان پس از درمان بیماری اندومتریوز در مقایسه با زنان سالم تفاوتی ندارد.