اهداف: سقط خودبهخودی یکی از شایعترین عوارض بارداری است. تصور میشود که آنتیژن لوکوسیتی انسانی HLA-G دارای نقش میانجیگری در ارتباط بین مادر و جنین باشد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط پلیمورفیسم +۱۴bp/-۱۴bp ژن HLA-G با سابقه سقط مکرر خودبهخودی (RSA) در میان زنان ایرانی بود.
مواد و روشها: این مطالعه مورد- شاهدی، در ششماهه دوم سال ۱۳۹۱ روی ۵۰ زن بیمار مبتلا به سقط مکرر خودبهخودی و ۵۰ فرد با باروری طبیعی مراجعهکننده به بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران انجام شد. پس از تهیه نمونههای خونی و استخراج DNA، اگزون ۸ ژن HLA-G در هر دو گروه بیمار و کنترل با واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) تکثیر و بهوسیله الکتروفورز روی ژل پلیآکریلآمید ۱۰% بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری دادهها با استفاده از آزمون مجذور کای در نرمافزار SPSS انجام شد.
یافتهها: ژنوتیپ هموزیگوت +۱۴bp و یا -۱۴bp در ۶۰% افراد مبتلا به سقطهای مکرر خودبهخودی مشاهده شد، در حالی که در گروه کنترل فقط ۳۴% افراد ژنوتیپ هموزیگوت را نشان دادند که این اختلاف از نظر آماری معنیدار بود (۰۳۴/۰=p). نسبت شانس (OR) در مقایسه هموزیگوت به هتروزیگوت، ۹۱/۲ بود.
نتیجهگیری: پلیمورفیسم +۱۴bp/-۱۴bp ژن HLA-G در میان زنان ایرانی از نظر فراوانی ژنوتیپ هتروزیگوت و هموزیگوت با سابقه RSA بین زنان بیمار و سالم تفاوت دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |