دوره 6، شماره 1 - ( 1400 )
دوره 6 شماره 1 صفحات 69-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- مرکز تحقیقات باروری و ناباروری صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. و پژوهشکده سلولی و مولکولی و سلول های بنیادی صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. و دکتری تخصصی بیولوژی تولیدمثل؛ مرکز تحقیقات گامتوژنزیس دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران.
2- مسئول امور اداری، دانشگاه پیام نور، اردستان، اصفهان، ایران
3- مرکز تحقیقات باروری و ناباروری صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- استاد تمام؛ مرکز تحقیقات گامتوژنزیس دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران.
5- استاد تمام؛ مرکز تحقیقات آناتومی؛ دانشگاه علوم پزشکی کاشان، بلوار قطب راوندی، کاشان. ، abolfazl1980@gmail.com
2- مسئول امور اداری، دانشگاه پیام نور، اردستان، اصفهان، ایران
3- مرکز تحقیقات باروری و ناباروری صارم، بیمارستان فوق تخصصی صارم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- استاد تمام؛ مرکز تحقیقات گامتوژنزیس دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران.
5- استاد تمام؛ مرکز تحقیقات آناتومی؛ دانشگاه علوم پزشکی کاشان، بلوار قطب راوندی، کاشان. ، abolfazl1980@gmail.com
چکیده: (1446 مشاهده)
مقدمه: اهدای سلول جنسی و یا تولید سلول‌های جنسی از طریق سلول‌های زایا و تهیه منبع این سلول‌ها از طریق سلول‌های بنیادی جنینی و سلول‌های بنیادی پرتوان القایی، روش‌هایی برای درمان آزواسپرمی، که حتی فاقد سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی می باشند، در نظر گرفته می‌شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر رتینوئیک اسید و تستوسترون بر تمایز سلول‌های بنیادی پرتوان القایی موش به سمت سلول‌های زایای نر می‌باشد.
مواد و روش‌ها: از سلول‌های فیبروبلاست جنینی موش (MEFs) به عنوان بستری از سلول‌های تغذیه کننده برای سلول‌های بنیادی پرتوان القایی موش (miPSCs) استفاده و غیر فعال گردیدند. سلول‌های بنیادی مورد نظر به اجسام امبریوئیدی (EBs) تبدیل شدند. چهار گروه شامل کنترل، رتینوئیک اسید (RA)، تستوسترون (T) و گروه ترکیبی رتینوئیک اسید به همراه تستوسترون (RA+T) در بازه‌های زمانی روزهای صفر، 4 و 7 تنظیم شد. ژن های مورد نظر Stra8 (Stimulated by Retinoic Acid 8)، Ddx4 (DEAD-Box Helicase 4) و AKAP3 (A-Kinase Anchoring Protein 3) بودند و بیان آن‌ها توسط تکنیک Real Time PCR بررسی گردید. داده‌های آماری با نرم افزار SPSS و One-Way ANOVA و آزمون Tukey و با سطح معنی‌دار بودن P<0.05 آنالیز شدند.
یافته ها: داده‌ها نشان داد که بیان ژن Stra8 در روز صفر و در گروه RA نسبت به گروه T افزایش معنی‌داری دارد (P<0.05) و نسبت به گروه کنترل نیز افزایش داشت ولی معنی‌دار نبود. همچنین، بین گروه RA+T و گروه کنترل و نیز این گروه و گروه T افزایش معنی‌داری مشاهده شد (P<0.001). بیان ژن Ddx4 در تمامی روزها و در تمامی گروه‌ها هیچ تفاوت معنی داری نداشت. بیان ژن AKAP3 هم در روز 4، بین گروه T و RA افزایش معنی‌داری دیده شد (P<0.01)؛ اما، بین گروه T و گروه RA+T میزان بیان کاهش یافت (P<0.01). این ژن در روز 7 بین گروه RA+T نسبت به گروه کنترل، Tو RA اختلاف معنی‌دار بود (P<0.001).
نتیجه‌گیری: کنترل تمایز سلول‌های بنیادی پرتوان القایی موش (miPSCs) بسیار سخت است و در این مطالعه، نقش هورمون تستوسترون در شرایط آزمایشگاهی و در این فرآیند تمایز با دقت بررسی شد. برای گروه تیمار شده با تستوسترون نشان داده شد که اثر ترکیبی این هورمون با رتینوئیک اسید می‌تواند روند تمایزی را تقویت نماید.
مواد و روش‌ها: از سلول‌های فیبروبلاست جنینی موش (MEFs) به عنوان بستری از سلول‌های تغذیه کننده برای سلول‌های بنیادی پرتوان القایی موش (miPSCs) استفاده و غیر فعال گردیدند. سلول‌های بنیادی مورد نظر به اجسام امبریوئیدی (EBs) تبدیل شدند. چهار گروه شامل کنترل، رتینوئیک اسید (RA)، تستوسترون (T) و گروه ترکیبی رتینوئیک اسید به همراه تستوسترون (RA+T) در بازه‌های زمانی روزهای صفر، 4 و 7 تنظیم شد. ژن های مورد نظر Stra8 (Stimulated by Retinoic Acid 8)، Ddx4 (DEAD-Box Helicase 4) و AKAP3 (A-Kinase Anchoring Protein 3) بودند و بیان آن‌ها توسط تکنیک Real Time PCR بررسی گردید. داده‌های آماری با نرم افزار SPSS و One-Way ANOVA و آزمون Tukey و با سطح معنی‌دار بودن P<0.05 آنالیز شدند.
یافته ها: داده‌ها نشان داد که بیان ژن Stra8 در روز صفر و در گروه RA نسبت به گروه T افزایش معنی‌داری دارد (P<0.05) و نسبت به گروه کنترل نیز افزایش داشت ولی معنی‌دار نبود. همچنین، بین گروه RA+T و گروه کنترل و نیز این گروه و گروه T افزایش معنی‌داری مشاهده شد (P<0.001). بیان ژن Ddx4 در تمامی روزها و در تمامی گروه‌ها هیچ تفاوت معنی داری نداشت. بیان ژن AKAP3 هم در روز 4، بین گروه T و RA افزایش معنی‌داری دیده شد (P<0.01)؛ اما، بین گروه T و گروه RA+T میزان بیان کاهش یافت (P<0.01). این ژن در روز 7 بین گروه RA+T نسبت به گروه کنترل، Tو RA اختلاف معنی‌دار بود (P<0.001).
نتیجه‌گیری: کنترل تمایز سلول‌های بنیادی پرتوان القایی موش (miPSCs) بسیار سخت است و در این مطالعه، نقش هورمون تستوسترون در شرایط آزمایشگاهی و در این فرآیند تمایز با دقت بررسی شد. برای گروه تیمار شده با تستوسترون نشان داده شد که اثر ترکیبی این هورمون با رتینوئیک اسید می‌تواند روند تمایزی را تقویت نماید.
نوع مقاله: پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
تولیدمثل
دریافت: 1400/2/17 | پذیرش: 1400/3/2 | انتشار: 1400/9/29
دریافت: 1400/2/17 | پذیرش: 1400/3/2 | انتشار: 1400/9/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |